Powered by
Vereniging Instructeurs Trainers voor IJslandse paarden
  • Home
  • Trainers / Instructeurs
    • Trainers / Instructeurs A >
      • Armet Tuijn
      • Carla van Nunen
      • Cees Fokker
      • Els van der Tas
      • Els van Weel
      • Erik Spee
      • Maaike Burggrafer
      • Marianne Timmerman
      • Mark Timmerman
      • Odette Nijssen
    • Trainers / Instructeurs B >
      • Anneke Moltzer
      • Arnout Bakker
      • Cora Wijmans
      • Josien Warris
      • Maartje de Haan
      • Manuela Lekkerkerker
      • Marieke Weber
      • Yvonne Groven
    • Trainers / Instructeurs C >
      • Anne Hiemstra
      • Franca Schreurs
      • Hilde van den Berg
      • Inge Lantman
      • Lode Bonnez
      • Noortje de Laat
    • Trainers / Instructeurs basis >
      • Ada Kramer
      • Anneke Hallebeek
      • Annemiek van der Linden
      • Astrid Deen
      • Belinda Bonting
      • Carolien de Lauwere
      • Claudia de Vocht
      • Eileen Sowah
      • Els Corstens
      • Eva Beun
      • Gertien Crom
      • Ilse Verdiesen
      • Iris Groenestijn
      • Iris van Velzen
      • Jantine Pel
      • Kaarina Metz
      • Karlijn Fransen
      • Lisa Kroon
      • Lotte Foole
      • Margien Verkuyl
      • Maria van Maurik
      • Marian Berix
      • Marit van Dongen-Oostenbroek
      • Matisse Brummel
      • Michelle van Blitterswijk
      • Milka Rurainski
      • Reineke de Laat
      • Sophie Sanders
      • Stella Timmerman
      • Susanna Sonderen
      • Suzanna Sillem
      • Wilma ter Schure
  • Nascholing
    • Bitten en gebitten
    • Magnús Skúlason
    • Cornelissen & van den Berg
    • Mette manseth
    • Symposium Denemarken 2008
    • FEIF seminar Wurz
  • Verzekering
    • Verzekering
    • Aansprakelijkheid
  • Column
  • Contact

Happy horses, happy riders

18/9/2013

 
Door Anne Hiemstra

Veel mensen die naar een grotere wedstrijd gaan kijken, zien in de sport knallende en spectaculaire finales, met paarden die goede gangen met veel beweging hebben, maar vaak ook enorm veel uitstraling. Je ziet bij de meeste paarden dat ze het erg leuk vinden en happy zijn, zodat ze op dat moment extra kunnen showen en alles geven voor hun ruiter. Dat is vaak het moment waarop veel ruiters denken: dat wil ik ook!
In ieder geval willen ruiter, trainer en instructeur graag dat het paard vrolijk is, zien en voelen dat het lekker in zijn vel zit, ongeacht welk niveau/tak van sport men rijdt. Om dit te bereiken heb je natuurlijk met verschillende factoren te maken, zowel onder het zadel als met het houden van je paard. Staat je paard de hele dag op stal, of heeft het ook een goede weidegang met eventueel wat maatjes, zodat het in zijn vrije tijd lekker paard kan zijn? Hoe vaak wordt er met het paard gewerkt? Wat wordt er dan mee gedaan, buiten rijden, in de bak, longeren, alleen of in een groepje etc. Elke dag je paard hetzelfde werk laten doen, daar worden ze vaak verveeld van en uitdrukkingloze machientjes. Het is de kunst als ruiter om te leren wat op welk moment het beste bij je paard past. Welke afwisseling het paard nodig heeft en wanneer je het weer nieuwe dingen kunt leren en bestaande oefeningen moeilijker kunt maken. Het paard een goed gevoel geven, beginnen met oefeningen die het gemakkelijk vindt, dan stapje voor stapje moeilijker maken en altijd afsluiten met iets wat het al goed kan. Als het paard lekker in zijn vel zit, dan gaat het in ieder geval het werk vaak al veel gemakkelijker af. Veel buitenrijden is ook erg belangrijk voor de ijslanders, dat houdt ze lekker fris en geeft ze een gevoel van vrijheid. Je kunt tijdens een buitenrit net zo goed trainen en dressuurmatige oefeningen doen als op de baan, meestal pikken ze het dan zelfs nog sneller op. Daarbij is het fijn en belangrijk om af en toe ook hulp vanaf de grond te krijgen, iemand die met je meekijkt en feedback kan geven. Maar waar het uiteindelijk echt om draait is dat je met je paard een combi wordt, dat paard en ruiter elkaar begrijpen en respecteren. Dan kun je pas duidelijk maken wat je van je paard wilt en het in beginsel fijn aan de hulpen krijgen, de BASIS voor de rest…
Als je je droompaard gaat zoeken, dan is het het belangrijkste dat je het paard kiest waarmee je de grootste ‘klik’ hebt. Ook al zal het dan net niet de kleur, geslacht of leeftijd hebben die je zelf in gedachte had. Die ‘klik’ zorgt vaak voor een hoop vertrouwen in het paard bij de ruiter, waarmee je de nog vele moeilijke momenten tijdens de lange leerweg, met de juiste instructie gemakkelijker kunt overwinnen als team. Vertrouw bij deze keuze veel op je eigen intuïtie, want je gevoel bij een paard kan niemand anders voor je bepalen. Fijn is het wel als iemand met verstand van zaken met je mee wil kijken/denken. Ook aan de verkoper ligt zeker de taak om een goede en eerlijke inschatting te maken over de mogelijke nieuwe combi. De verkoper weet tenslotte wat voor ruiter het beste bij zijn paard past en of de wensen van de ruiter haalbaar zijn. Dan pas kun je een paard ‘voor het leven’ verkopen. Als verkoper is het fijn als je met deze intentie je paard kunt verkopen. Hier wordt de tijd voor genomen door de verkoper en het is dan ook prettig als de koper dit ook serieus neemt, en zich niet als gedraagt alsof hij vrijblijvend aan het ‘shoppen’ is, met een soort ‘handjeklap’-idee. Op hoog wedstrijdniveau gaat het nog wat verder dan alleen een combi vormen. Je moet samensmelten tot een eenheid, het paard onder de ruiter totaal kunnen laten stralen op een wedstrijd, want die is de ster! Daar gaan natuurlijk heel veel tijd en jaren training in zitten, met een heel management eromheen. Trainingsopbouw, talent van de combi, juiste instructie/training, wanneer pieken, voer, bepaald beslag etc. En dan nog ben je niet verzekerd van direct succes, omdat wedstrijdrijden weer totaal anders is dan thuis trainen. Je hebt vaak al een seizoen nodig om op wedstrijden een combi te worden, te weten wat je paard nodig heeft op een wedstrijd, hoe hij reageert op invloeden van buitenaf (andere omgeving, weer, etc). Door goed op je paard te letten bij wat het aangeeft nodig te hebben, zullen uiteindelijk alle puzzelstukjes in elkaar vallen en zetten jullie een topprestatie neer. Dat is een dikke pluim op een vaak lange, en soms moeizame leerweg. Al vind ik zelf dat de leerweg feitelijk net zo spannend en leuk is als die vijf minuten knallen in de baan! En als die opleiding van een degelijke basis t/m de sport duidelijk en respectvol is uitgevoerd, zal dat zeker tot uiting komen doordat het paard zelfverzekerd, zonder verzet zich stralend laat zien aan de jury.

Comments are closed.
Powered by
✕